Corona Günleri 

14. Gün


Eveetttt, 14.. günü tamamladık. Bugün kayıp sayısı da arttı ülkemizde, hava soğuk, evde online dersler başladı, yeni bir savaş haftası daha, evde online derslerle ergenimiz, dışarıda salgın ile savaş, yıpratıcı... 

Tabii Allah'a şükrediyoruz, aç değiliz açıkta değiliz, açıkçası biz böyleyken evlerine günlük kazandıkları parayı götürüp yaşayanların durumu bizi çok üzüyor. Mesela Meltem'in gittiği eğitim merkezi devletten aldığı parayla yaşayan bir kurumdu, şimdi kapalı, orada çalışan öğretmenler, sahipleri ne yapacak? Bu iş en az 3 ay sürecek, 3 ay sonra kurum yerinde duracak mı? Bu tip binlerce kurum, firma var? Ne olacak durumları? Devletimiz salgın için daha mantıklı önlemler almalı yoksa ülkece bu illetten geç kurtulacağız. 

Günün Önemli Gelişmesi!!!!: Cumhurbaşkanı biraz evvel Milli Dayanışma Kampanyası başlatmış ve  7 aylık maaşını ihtiyacı olanlara bağışlayacağını duyurmuş, bence ihtiyacı olanlar bu haberi değil daha mantıklı herkesi kapsayan çözümler bekliyorlardı, gene devlet yok bireyler var, ülkeyi bireyler kurtaracak, heyt be...

Pıtır sevme vakti

Bu sabah erken uyandım, mübarek geç kalksak gün daha kısa olacak ama olmuyor. Neyse, kahvaltıda TV seyrederken Kanal D'de Hakan Ural'ın programını arkadaşım Rüya ve Ablası çekiyor. Onlara video çekip yolladım, yarın yayımlayacaklar 10:30 gibi, derken kendimi yemek yaparken buldum. Meltem'e brokoli salatası, patates salatası ve maş fasulye salatası yaptım bir hızla, o sırada Mert hazretini uyandırdım, saat 13:00'de sınavı 14:00'de canlı dersi vardı ama yaranamadık, birbirimize girdik. Ben öğretmen değilim, sorumsuzluklarının cezasını kendileri çekecek aaaa yeter daha ne yapalım????

Yaptığım salatalardan biraz yedikten sonra yardımcımız Figen saçımı boyadı, yıkandım, saçlarımı kuruttum, bu arada Meltem'i beyler arabayla gezdirmeye çıkarttılar, tabii ki bugün de elbise giydim, pantalondan bıktığım için, biraz kestirdim, klasik telefon görüşmelerimi yaptıktan sonra şimdi yazımı yazmaya başladım.

Bugün de böyle geçti. Bu iş daha uzayacak ama ne kadar bilmiyorum. Kilo almadım ama yarın egzersizlerime geri döneceğim. Hareket şart. 

Hepinize iyi geceler diliyorum.

Tugba

Tuğba'nın Ajandası: Corona Günleri13. GünKilo Almayacağız.Pa...

Tuğba'nın Ajandası:


Corona Günleri

13. Gün

Kilo Almayacağız.


Pa...: Corona Günleri 13. Gün Kilo Almayacağız. Pazar günleri bizim evde genelde zor geçen bir gündür. Tüm ev sakinleri evde olunca yemel...

Corona Günleri

13. Gün

Kilo Almayacağız.


Pazar günleri bizim evde genelde zor geçen bir gündür. Tüm ev sakinleri evde olunca yemeleri, içmeleri bitmez, her odadan biri çıkar, kavga dövüş olmaz ama stresli olur. Şimdi 13 gündür her günü pazar gibi yaşıyoruz ancak hepimiz daha bi anlayışlı, daha bi sakiniz. Tek olayımız bu karantinaya ne kadar devam edeceğiz diye merak etmemiz, acaba coronaya yakalanacak mıyız? diye endişelenmekten başka bi düşüncemiz yok. 

Bugün herkes ayrı takıldı, bir ara Meltem!i araba ile gezdirmeye çıkardı İlker ve Levent, ben 2 saat Mert ile üniversite deneme sınavı çözdüm hatta sınav sonunda seneye ben de mi sınava girsem diye düşünmedim değil.:) Şimdi gene köşelerimize çekildik, kimimiz TV'deyiz kimimiz sosyal medyada takılıyoruz. Meltem deli fişek ortada, oradan oraya dolaşıp duruyor.

Dün ki yazıma sevgili Aylin, bana dönüş yaptı ve online olarak ailelere atölyeler yaptığını söyledi. Aylin, Mert'in Eyüboğlu Kolejinden Perin'in ablası, ODTÜ Psikolojiyi bitirdi ve artık çalışıyor. Haftada üç gün 4'er kişilik gruplardan oluşan annelerle görüntülü bir araya gelip duygusal düzenleme başta olmak üzere, kişisel farkındalığı ve iyi olma halini arttıran psikolojik egzersizlerden ve soru cevaptan oluşan grup paylaşımı ve sohbet kısmından oluşan 1 saatlik atölye gerçekleştirecek ve bunu Aylin sosyal sorumluluk olarak ücretsiz yapacak. Bu çok güzel bir aktivite ve ihtiyacı olan annelerin katılması gereken bir şey, eskiden bi kanı vardı ve millet psikoloğa gideni ayıplar ve deli bu derdi. Günümüzde bence psikolojik desteği inkar edenler deli, bu kadar etrafımızda olup biten ile başa çıkmak neredeyse imkansız. Uzman tavsiyesi almak her zaman sizi öne götürür, almamak dibe çeker.
Aylin'nin instagram hesabı:  psikologaylinevrankaya, yaptığı işlerin tamamını orada bulabilirsiniz. Ayrıca Aylin'ninde bloğu var: aylinevrankaya.blogspot.com adresinden takip edebilirsiniz. Kolay gelsin... (Bu arada bu reklam değildir, dün ki yazıma istinaden Aylin destek vermek istedi ben de sizlere O'ndan haberdar ettim, yanlış anlaşılmasın)

Yarın yeni bir hafta, bakalım bu hafta bize neler gösterecek? Unutmayın PTT olmuyoruz, her gün yeni bir kıyafet giyiyoruz, artık online derslerde başlıyor, çocukların ders saatlerini takip edip yemek ve sıvı ikmallerini yapacağız. Sıkılanları bi tur araba ile dolaştırabiliriz ama sokakta yürümek yasak. Kilolarımıza dikkat edeceğiz, artık hepimiz egzersiz videosu açıp tekrar yapabiliriz. Kilo almayacağız, bu haftanın mottosu bu olsun. 

İyi akşamlar hepinize

Tugba 

Tuğba'nın Ajandası: Corona Günleri12. GünSokağa Çıkma Yasağı, ...

Tuğba'nın Ajandası:


Corona Günleri

12. Gün


Sokağa Çıkma Yasağı, ...: Corona Günleri 12. Gün Sokağa Çıkma Yasağı, Şu an Biz ve Hatırlayanlara 12 Eylül 90'lar, annemle Bodrum'dayız, annemin ...

Corona Günleri 12. Gün

Corona Günleri

12. Gün


Sokağa Çıkma Yasağı, Şu an Biz ve Hatırlayanlara 12 Eylül

90'lar, annemle Bodrum'dayız,
annemin dibindeydik biz gençken de,
öyle başı buyrukluk yoktu

Bizim evde 12. gün ama birçok kişi de 15 günü geçmiş durumda ve hepimizde bir çöküş olmaya başladı, bu çok normal bence, evler kalabalık, evden eğitime uğraşan veli ve öğrenciler, yaşlılar, gençler, hatta evde beslediğimiz hayvanlarımız bile bu duruma geçiş sağlamaya çalışıyor.

Bugün aklıma 12 Eylül ihtilali ve sokağa çıkma yasağı geldi. Hatta 12 Eylül akşam üzerine doğru Feneryolu'ndaki evimizde babam eve erken gelmişti, Banu ve ben odamızda oynuyorduk, babamda koridorda bize bakıyordu annem koşarak içeriden geldi ve "Başbakan tutuklanmış, tüylerim diken diken oldu" diye babama bu haberi verdi, ikisi de çok heyecanlanmışlardı çünkü ortamdan bezmişlerdi artık, sabahları babamın Renault 12 otomobilinin altına "acaba bomba koymuşlar mı" diye kapıcımızla birlikte kontrol ettiklerini 8 yaşımda olmama rağmen çok net hatırlıyorum. İkisinin gözünde acaba bu durumdan kurtulacak mıyız? İşimiz ne olacak? Geleceğimiz ne olacak? endişelerini unutamam. Daha sonra kaç gün sokağa çıkamadık hatırlamıyorum. Okullar geç mi açıldı hiç bir kayıt yok, tek hatırladığım Gece 12'de yasak başlıyordu sabah sona eriyordu. 2 yıl sürdü bu yasak daha sonra tekrar parlamenterler sisteme geçiş oldu bugünlere geldik. 

Niye bunları anlattım, 78-80 yılları zor yıllardı, yazın bahçede oynamak için dışarı çıkmak isterdik. Annem çoğu zaman izin vermezdi, 80'e kadar Kalamış'taki Alp Apartmanı'n daydık, arka balkona annem leğen çıkarır içinde oynardık Banu ile, annem ne derse onu yapardık. Ne bi şey için tuttururduk, ne niye dışarıda oynayamıyoruz diye kendimizi yerlere atardık. Evimizde televizyonda vardı, Çizgi filmleri seyrederdik, günü bitirirdik. O zaman taşkınlık, aşırılık, doyumsuzluk yoktu. Her şey kararındaydı. Annemizin bir bakışıyla toparlanıp giderdik odamıza, o bakışlara da çok maruz kalmak istemezdik. 

82'den sonra Türkiye dünya ile entegre olmaya başlaması ile kapitalizmin ülkemizi ele geçirmeye başlamasıyla yavaş yavaş ipin ucu kaçmaya başladı. Dallas Dizisi gibi dizilerle lüks yaşamlar, tüketim, içki, sigara her şey ülkemize pompalandı. 70'li senelerde doğan bizler, evlenip çocuklarımız olunca da lüks tüketim ürünlerine, bebek bezleri, mamalar, kıyafetler gibi her şeye ulaşır olduk ve nedense hepimiz mükemmel çocuklar yetiştireceğiz hallerine büründük. Son 15 sene de her şey iyi gibi gözükse de kazandığımızdan daha fazlasını harcama eğilimiz arttı, kendimize almadığımız yada alamadığımız her şeyi çocuklara almaya başladık. Sonuç çocuklarımız için sahip oldukları gayet normal gelmeye başladı, istedikleri her şeyi yaptığımız için şu içinde bulunduğumuz günlere bizler katlanabiliyoruz ama çocuklarımız "niye evdeyiz" dışarı çıkmak istiyorum" çok sıkıldım" "yeter" "evden kaçan ergenler" yakınmalarıyla bizi yıpratma çabasındalar. Hangi arkadaşımla konuşsam en küçükten en büyüğe anneler de tükenmişlik başlamış durumda, işin içinden çıkılmaz halde durum.

Bu karantina Mayıs ayına kadar gidecek ve biz çocuklarımızı bu yeni yaşam şekline alıştırabilecek miyiz yoksa hep birlikte kafayı mı yiyeceğiz bilemiyorum. Yorumlarınızı bekliyorum, ne yapalım da onları ikna edelim bazen kurallara uyarak yaşamalılar, her şeyi isteyip hemen tüketmelerinin uygun olmadığını nasıl öğreteceğiz yada çok mu geç kaldık, yazın tartışalım.

Yağmurlar başladı, evdeyiz, biraz da korku sardı vakalar arttıkça, evdekalalım salgını durduralım.

Herkese iyi geceler...

Tugba

Corona Günleri 11. Gün

Corona Günleri


11. Gün

Depresyon başladı...

Arka Balkondan minik ormanımızın
bugün ki durumu

Bugün aslında neşeli kalkmıştım, internet  siparişlerim vardı, onları hazırlamak için ofise gittim ancak öğleden sonra giderek bir ağırlık çöktü, hava yağmur yağacağı için iyice karardı. Bir kaç telefon ettim, kiminle konuşsam depresif, millet sıkılmaya başladı buna tabii Türkiye'deki vakaların artması da cabası. 

Yarın Mert'in aylık deneme sınavı var. O'na eşlik edeceğim sınav boyunca, yarından itibaren hiç dışarı çıkmayacağız çünkü durum vahimleşiyor. Korkuyoruz...

Bugün yazacak bi şeyim pek yok gibi, sizi de daha fazla oyalamayayım.

Hepinize iyi geceler

Tugba

Tuğba'nın Ajandası: Corona Günleri10. GünBugün güne geç başladı...

Tuğba'nın Ajandası:


Corona Günleri

10. Gün

Bugün güne geç başladı...: Corona Günleri 10. Gün Bugün güne geç başladım, gece çok iyi uyuyamadım sonra da sabah sızmışım. Üstelik te sitede olaylar olmuş, yur...