7 Şubat 2025
Bugün Cuma. Gece Meltem çok geç uyudu, sabah da erken kalktı. Ben ise sepet gibiyim, ama yapacak bir şey yok. Dolunay yaklaşıyor; Meltem, dolunay tam olmadan genelde çıldırıyor. Doktorlar bunun bilimsel bir açıklaması olmadığını söylüyor ama 23 yıldır her ay aynı döngüyü yaşıyoruz. Acaba biz bilimsel bir açıklama olabilir miyiz?
Öğleden sonra Figen gelince soluğu Devlet Hastanesi'nde aldım. Meltem’in yenilenmesi gereken ilaç raporları vardı. Neyse ki evde sağlık sistemine kayıtlı olduğumuz için hastanede işim biraz daha kolaylaşıyor. Hangi doktora gitmem gerekiyorsa, onlar araya girip bana numara veriyorlar, ben de hop, o doktora gidip ilaç ve rapor işini hallediyorum. Amaaaa, her şey bu kadar kolay değil! Sürekli ilaçların tanı kodlarını değiştiriyorlar. Ne doktorlar ne de eczacılar bu duruma yetişebiliyor. Psikiyatri ilacı bir bakıyorsunuz nörolojiye geçmiş, tanı bipolardan başka bir şeye çevrilmiş. Ben bu konularda oldukça becerikli olmama rağmen, doktorlar ve eczane ile birlikte ancak 2 saatte halledebildik.
Sonuç? Devlet hastanelerindeki doktorlar kalıcı değil, biri geliyor biri gidiyor. Doktorlar sadece reçete ve rapor yazmakla görevli ve inanın, içeride en fazla 5 dakika kalabiliyorsunuz. O 5 dakikada ne anlatabilirseniz artık... Neyse ki Meltem’in doktoru Osman Abalı İstanbul’da ve yakın takipte. Ama sırada mesela gencecik evladını getirmiş bir aile var, muhtemelen uyuşturucu bağımlısı. Neler var, neler… Devlet hastanelerinde kimse hiçbir hastalık için gerçekten tedavi olamıyor. Sağlık ocakları aslında iyi işliyor, en azından doktor sizi tanıyor ama onlar da yeterli değil.
Gelelim bizim duruma… Biliyorsunuz, bir gün sonrasını yazıyorum. Meltem dün gece çok zor uyudu. Bu gece ise tam bir felaket. Kriz geçiriyor ama farkında değil, krizden çıkamıyor. Osman Abalı, "iğne yaptırın, uyur" dedi ama Meltem hastaneyi birbirine kattı. Yaptırdık ama üzerinden 3 saat geçti, hâlâ naralar atıyor ve kendine zarar veriyor. Benim saçlar perişan. İki saate sızar diye ümit ediyorum.
Kronik hastalığı olan ya da bizim gibi mental hastalıklarla uğraşan herkese Allah’tan güç, kuvvet ve sabır diliyorum.
İyi geceler,
Tugba
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder