Corona Günleri

13. Gün

Kilo Almayacağız.


Pazar günleri bizim evde genelde zor geçen bir gündür. Tüm ev sakinleri evde olunca yemeleri, içmeleri bitmez, her odadan biri çıkar, kavga dövüş olmaz ama stresli olur. Şimdi 13 gündür her günü pazar gibi yaşıyoruz ancak hepimiz daha bi anlayışlı, daha bi sakiniz. Tek olayımız bu karantinaya ne kadar devam edeceğiz diye merak etmemiz, acaba coronaya yakalanacak mıyız? diye endişelenmekten başka bi düşüncemiz yok. 

Bugün herkes ayrı takıldı, bir ara Meltem!i araba ile gezdirmeye çıkardı İlker ve Levent, ben 2 saat Mert ile üniversite deneme sınavı çözdüm hatta sınav sonunda seneye ben de mi sınava girsem diye düşünmedim değil.:) Şimdi gene köşelerimize çekildik, kimimiz TV'deyiz kimimiz sosyal medyada takılıyoruz. Meltem deli fişek ortada, oradan oraya dolaşıp duruyor.

Dün ki yazıma sevgili Aylin, bana dönüş yaptı ve online olarak ailelere atölyeler yaptığını söyledi. Aylin, Mert'in Eyüboğlu Kolejinden Perin'in ablası, ODTÜ Psikolojiyi bitirdi ve artık çalışıyor. Haftada üç gün 4'er kişilik gruplardan oluşan annelerle görüntülü bir araya gelip duygusal düzenleme başta olmak üzere, kişisel farkındalığı ve iyi olma halini arttıran psikolojik egzersizlerden ve soru cevaptan oluşan grup paylaşımı ve sohbet kısmından oluşan 1 saatlik atölye gerçekleştirecek ve bunu Aylin sosyal sorumluluk olarak ücretsiz yapacak. Bu çok güzel bir aktivite ve ihtiyacı olan annelerin katılması gereken bir şey, eskiden bi kanı vardı ve millet psikoloğa gideni ayıplar ve deli bu derdi. Günümüzde bence psikolojik desteği inkar edenler deli, bu kadar etrafımızda olup biten ile başa çıkmak neredeyse imkansız. Uzman tavsiyesi almak her zaman sizi öne götürür, almamak dibe çeker.
Aylin'nin instagram hesabı:  psikologaylinevrankaya, yaptığı işlerin tamamını orada bulabilirsiniz. Ayrıca Aylin'ninde bloğu var: aylinevrankaya.blogspot.com adresinden takip edebilirsiniz. Kolay gelsin... (Bu arada bu reklam değildir, dün ki yazıma istinaden Aylin destek vermek istedi ben de sizlere O'ndan haberdar ettim, yanlış anlaşılmasın)

Yarın yeni bir hafta, bakalım bu hafta bize neler gösterecek? Unutmayın PTT olmuyoruz, her gün yeni bir kıyafet giyiyoruz, artık online derslerde başlıyor, çocukların ders saatlerini takip edip yemek ve sıvı ikmallerini yapacağız. Sıkılanları bi tur araba ile dolaştırabiliriz ama sokakta yürümek yasak. Kilolarımıza dikkat edeceğiz, artık hepimiz egzersiz videosu açıp tekrar yapabiliriz. Kilo almayacağız, bu haftanın mottosu bu olsun. 

İyi akşamlar hepinize

Tugba 

Tuğba'nın Ajandası: Corona Günleri12. GünSokağa Çıkma Yasağı, ...

Tuğba'nın Ajandası:


Corona Günleri

12. Gün


Sokağa Çıkma Yasağı, ...: Corona Günleri 12. Gün Sokağa Çıkma Yasağı, Şu an Biz ve Hatırlayanlara 12 Eylül 90'lar, annemle Bodrum'dayız, annemin ...

Corona Günleri 12. Gün

Corona Günleri

12. Gün


Sokağa Çıkma Yasağı, Şu an Biz ve Hatırlayanlara 12 Eylül

90'lar, annemle Bodrum'dayız,
annemin dibindeydik biz gençken de,
öyle başı buyrukluk yoktu

Bizim evde 12. gün ama birçok kişi de 15 günü geçmiş durumda ve hepimizde bir çöküş olmaya başladı, bu çok normal bence, evler kalabalık, evden eğitime uğraşan veli ve öğrenciler, yaşlılar, gençler, hatta evde beslediğimiz hayvanlarımız bile bu duruma geçiş sağlamaya çalışıyor.

Bugün aklıma 12 Eylül ihtilali ve sokağa çıkma yasağı geldi. Hatta 12 Eylül akşam üzerine doğru Feneryolu'ndaki evimizde babam eve erken gelmişti, Banu ve ben odamızda oynuyorduk, babamda koridorda bize bakıyordu annem koşarak içeriden geldi ve "Başbakan tutuklanmış, tüylerim diken diken oldu" diye babama bu haberi verdi, ikisi de çok heyecanlanmışlardı çünkü ortamdan bezmişlerdi artık, sabahları babamın Renault 12 otomobilinin altına "acaba bomba koymuşlar mı" diye kapıcımızla birlikte kontrol ettiklerini 8 yaşımda olmama rağmen çok net hatırlıyorum. İkisinin gözünde acaba bu durumdan kurtulacak mıyız? İşimiz ne olacak? Geleceğimiz ne olacak? endişelerini unutamam. Daha sonra kaç gün sokağa çıkamadık hatırlamıyorum. Okullar geç mi açıldı hiç bir kayıt yok, tek hatırladığım Gece 12'de yasak başlıyordu sabah sona eriyordu. 2 yıl sürdü bu yasak daha sonra tekrar parlamenterler sisteme geçiş oldu bugünlere geldik. 

Niye bunları anlattım, 78-80 yılları zor yıllardı, yazın bahçede oynamak için dışarı çıkmak isterdik. Annem çoğu zaman izin vermezdi, 80'e kadar Kalamış'taki Alp Apartmanı'n daydık, arka balkona annem leğen çıkarır içinde oynardık Banu ile, annem ne derse onu yapardık. Ne bi şey için tuttururduk, ne niye dışarıda oynayamıyoruz diye kendimizi yerlere atardık. Evimizde televizyonda vardı, Çizgi filmleri seyrederdik, günü bitirirdik. O zaman taşkınlık, aşırılık, doyumsuzluk yoktu. Her şey kararındaydı. Annemizin bir bakışıyla toparlanıp giderdik odamıza, o bakışlara da çok maruz kalmak istemezdik. 

82'den sonra Türkiye dünya ile entegre olmaya başlaması ile kapitalizmin ülkemizi ele geçirmeye başlamasıyla yavaş yavaş ipin ucu kaçmaya başladı. Dallas Dizisi gibi dizilerle lüks yaşamlar, tüketim, içki, sigara her şey ülkemize pompalandı. 70'li senelerde doğan bizler, evlenip çocuklarımız olunca da lüks tüketim ürünlerine, bebek bezleri, mamalar, kıyafetler gibi her şeye ulaşır olduk ve nedense hepimiz mükemmel çocuklar yetiştireceğiz hallerine büründük. Son 15 sene de her şey iyi gibi gözükse de kazandığımızdan daha fazlasını harcama eğilimiz arttı, kendimize almadığımız yada alamadığımız her şeyi çocuklara almaya başladık. Sonuç çocuklarımız için sahip oldukları gayet normal gelmeye başladı, istedikleri her şeyi yaptığımız için şu içinde bulunduğumuz günlere bizler katlanabiliyoruz ama çocuklarımız "niye evdeyiz" dışarı çıkmak istiyorum" çok sıkıldım" "yeter" "evden kaçan ergenler" yakınmalarıyla bizi yıpratma çabasındalar. Hangi arkadaşımla konuşsam en küçükten en büyüğe anneler de tükenmişlik başlamış durumda, işin içinden çıkılmaz halde durum.

Bu karantina Mayıs ayına kadar gidecek ve biz çocuklarımızı bu yeni yaşam şekline alıştırabilecek miyiz yoksa hep birlikte kafayı mı yiyeceğiz bilemiyorum. Yorumlarınızı bekliyorum, ne yapalım da onları ikna edelim bazen kurallara uyarak yaşamalılar, her şeyi isteyip hemen tüketmelerinin uygun olmadığını nasıl öğreteceğiz yada çok mu geç kaldık, yazın tartışalım.

Yağmurlar başladı, evdeyiz, biraz da korku sardı vakalar arttıkça, evdekalalım salgını durduralım.

Herkese iyi geceler...

Tugba

Corona Günleri 11. Gün

Corona Günleri


11. Gün

Depresyon başladı...

Arka Balkondan minik ormanımızın
bugün ki durumu

Bugün aslında neşeli kalkmıştım, internet  siparişlerim vardı, onları hazırlamak için ofise gittim ancak öğleden sonra giderek bir ağırlık çöktü, hava yağmur yağacağı için iyice karardı. Bir kaç telefon ettim, kiminle konuşsam depresif, millet sıkılmaya başladı buna tabii Türkiye'deki vakaların artması da cabası. 

Yarın Mert'in aylık deneme sınavı var. O'na eşlik edeceğim sınav boyunca, yarından itibaren hiç dışarı çıkmayacağız çünkü durum vahimleşiyor. Korkuyoruz...

Bugün yazacak bi şeyim pek yok gibi, sizi de daha fazla oyalamayayım.

Hepinize iyi geceler

Tugba

Tuğba'nın Ajandası: Corona Günleri10. GünBugün güne geç başladı...

Tuğba'nın Ajandası:


Corona Günleri

10. Gün

Bugün güne geç başladı...: Corona Günleri 10. Gün Bugün güne geç başladım, gece çok iyi uyuyamadım sonra da sabah sızmışım. Üstelik te sitede olaylar olmuş, yur...

Corona Günleri 10. Gün

Corona Günleri

10. Gün

Bugün güne geç başladım, gece çok iyi uyuyamadım sonra da sabah sızmışım. Üstelik te sitede olaylar olmuş, yurt dışından gelenler olmuş, onları şikayet etmişler, polis gelmiş,  tüm bunlar olurken ben uyumuşum, olayları kaçırmışım. 

Ecz. Derya, kalfaları Nilüfer ve Simay,
uzaylı hatunlarım benim, çok seviyoruz onları

Meltem ile aynı anda kalkınca beraber kahvaltı ettik, evi, mutfağı topladıktan sonra kahve ritüeli gerçekleşti, İstanbul'dan Bilun Teyze ve Türker Amca aradı, onlarda yaşa takıldıkları için bol bol telefon görüşmesi yapıyorlarmış, haftaya görüntülü konuşmak üzere sözleştik ve kapadık sonra da  Meltem'in gazını almak için kendimizi arabamıza attık. O sırada eczacımız aramıştı eldiven geldi diye, eldivenlerimizi de aldık, Derya Eczanesi çalışanlarına moral verdim, kendilerini korumak için uzaylılar gibi paketlenmişler haklı olarak,  minik dua ettim "Allah sizi tüm virüslerden korusun " diye bayıldılar.  Sağ olsunlar, çok yardımcılar ama çok yoruluyorlar sağlık ocağı yükünü de üzerilerinde olduğu için.

Yola koyulduk ve Kuşadası şehir içi yolları tek yön yaptılar, onu bi test edelim dedik, olmamış, çok eksik var, sosyal medyadaki tenkitler doğruymuş. Sahilde yürüyenler var, araç trafiği çok, bir de bankalar önünde sıra bekleyenler çoktu. 

Aralardan Söke yoluna çıktık, aklıma Caferli Köyü geldi, bi gidip bakalım dedim, Söke yolunda çok arada kalan bir yolu var hatta sapışını kaçırmışım geri geldim ve saptım. Dağların arasında kalan bi köy. Nüfusu 100 kişi kadarmış. Ben de bu köyü geçen sene oraya yerleşen Burçin Orhon'dan duymuştum ve takip ediyordum. 

Köy Meydanı ve doğası

Köyün merkezi minnacık bir meydandan oluşuyor ve araştırdığıma göre köy kadınları köyü beyaza boyamışlar, evlerin etrafındaki bahçelerde saksıları rengarenk boyamışlar, ayrıca köydeki levhaları da ilginç bir şekilde yapmışlar ve boyamışlar. Minik meydanın köy kahvesi kapalıydı ancak önünde köyün çöpçüsü oturmuş dinleniyordu, selam verdik devam ettik. Köyün sonundan sonra Davutlar'a kadar şeftali bahçeleri vardı, hepsi pespembe çiçek açmıştı. Nefis bir hava vardı, kendimizden geçtik diyebilirim. Davutlar'a inince dönüş yolunda Karaova pembeye bürünmüştü. Her yerde şeftali ağaçları çiçek açmıştı. Daha fazla olabilirdi ama inşaata verenlerden yavaş yavaş azalıyor bahçeler, elimizle yazık ediyoruz. 

Tüm bu güzellikler tabi Meltem'i kesmedi, bizim O'nunla gezi ritüelimiz vardı, biraz yol yapıp sonra en yakın Starbucks'a uğrayıp frapaçino içerdi, şimdi uğramayınca dönüş yolunda ayarı kaçtı, bağırıp çağırdı. Starbucks'ın kapanması bize hiççç iyi olmadı. 

Turu arabadan hiç inmeden bitirip geri geldik. (Eczane dışında)
Bizim için 10. gün, bir yandan şükrediyoruz rahat bir şehirde bugünleri geçiriyoruz diye ama bir yandan da nasıl dayanacağız diye içimizi kemiren bir his var. Ölmek istemiyoruz ama Meltem gibi bir çocuğunuz olunca O'nu aylarca evde tutamayız bizi yer vallahi, ama evde olmamız gerek, kendi arabamızla bile çıksak etkileniyor muyuz bilmiyoruz. Kafam çokkk karışık açıkçası.

Hepimize Allah kolaylık versin. 

İyi geceler

Tugba

CAFERLİ KÖYÜ HAKKINDA ÇOK KISA BİLGİ….

Köye gelen giden çoğalmaya başlayınca, Caferli’nin çalışkan kadınları da kendi işyerlerini açmaya başladılar. 1 Restoran ve 2 gözleme eviyle, Caferli’nin geleneksel mutfağı gelen misafirlere sunulurken, konuklar değişik tatları denemenin mutluluğuyla köyden ayrılmaktadır.

Tarihe tanıklık eden yüzlerce yıllık zeytin ağaçlarının bulunduğu Caferli’de, zeytin ve zeytinyağı yöre insanlarının en önemli geçim kaynaklarından birini oluştururken, meyve sebze tarımıyla da Kuşadası pazarlarının aranan üreticileri durumundadır. Aynı zamanda tarımla turizmi yan yana götürebilecek ender köylerden biri olma yolundadır.
Caferli’nin en önemli özelliklerinden birisi zengin biyolojik çeşitliliğidir.
Yöre insanları bile buradaki çeşitliliğin ve zenginliğin pek farkında değildir.
Köyün hemen yanıbaşında bugüne kadar korunarak gelmiş yüzlerce bitkinin bulunduğu koridorlarda, endemik birçok türe rastlamak mümkündür.

Tuğba'nın Ajandası: Corona Günleri9. GünArtık bende günler ka...

Tuğba'nın Ajandası:



Corona Günleri

9. Gün


Artık bende günler ka...: Corona Günleri 9. Gün Artık bende günler karışmaya başladı, bir film vardı eskiden  Bill Murray ve Andie MacDowell'in  baş r...